ความทุกข์จากการวิตกกังวลว่าคนอื่นรู้สึกกับเราอย่างไรนั้น อาจมีผลทำให้ผลงานเราตกต่ำ หมดความภาคภูมิใจในตนเอง เครียด กดดันจนทำลายสุขภาพ
มองในมุมที่ท้าทาย ที่เขามองเราอย่างไรนั้น เป็นไปตามที่เราต้องการหรือยัง ถ้ายัง เราจะยอมให้เป็นอย่างนั้นต่อไปหรือ เรายอมรับชะตากรรมนั้นหรือ
ขอดักคอไว้ก่อนนะว่า ถ้าเราคิดว่าเราไม่สามารถทำอะไร หรือไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ เราก็จะไม่ดำเนินการใดเพื่อแก้ไข นะครับ
แต่ ถ้าเราเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างสามารถแก้ไขกลับกลายได้ แม้จะแก้ไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม กรอบความคิดนี้ต่างหากที่สำคัญที่จะทำให้เราปรับเปลี่ยนตัวเองจากผู้ ถูกกระทำ เป็นผู้ที่มีอำนาจผลักดันผู้อื่น เคยหรือยังที่จะผลักดันผู้อื่นแทนที่จะถูกผู้อื่นผลักดันชักชวนเพื่อนพ้องทั้งหลายให้เปลี่ยนจากเหยื่อมาเป็น... ไม่ใช่นักล่าแน่ๆ แต่เป็นมืออาชีพที่หนักแน่นดังขุนเขา ผู้ที่ไม่มีใครมาสามารถปั่นหัวได้ มีแต่จะสามารถปั่นหัวคนอื่น แต่ก็ไม่ปั่นนะ เรียนรู้เกี่ยวกับมารจนเชี่ยวชาญแล้วอย่ากลับกลายเป็นมารเสียเอง เพราะมันจะไม่ได้เป็นแค่มารธรรมดาๆ มันเป็นพญามารเลยแหล่ะ
หากเราเป็นคนพันธุ์ที่ไม่ยี่หระว่าคนอื่นจะมองตนเองอย่างไร ไม่สนใจจริงๆ จะเกลียดจะชอบก็ตามใจท่าน แต่ยังรักทุกคน ประเภท “ใครชอบใครชังช่างเถิด ใครเชิดใครแช่งช่างเขา ใครเบื่อใครบ่นทนเอา ใจเราร่มเย็นเป็นพอ” เมื่อต้องพูดต้องคุยด้วยก็พูดคุยด้วยดีแบบผู้ใหญ่ ทำงานด้วยกันได้ แกจะงอแงโยเยยังไง ก็ทำมึนๆ ไว้ แล้วปฏิสัมพันธ์ไปอย่างผู้ใหญ่ แบบนี้ทำได้ไหม
ทุกคนรู้ ทุกคนทราบ แต่ทุกคนก็ลืมที่จะทำ เพราะทุกคนยังมีอารมณ์และยอมให้อารมณ์เข้าครอบงำไง ต้องไปฝึกสติมากๆ นะโยม
โกวเล้งกล่าวไว้ว่า “รอยขาดของเสื้อผ้าพอจะปะเย็บได้ แต่บาดแผลในหัวใจผู้ใดสามารถเย็บสมาน” แม่นแล้วหากยังไม่รู้เท่าทันสติตนเอง ความจริงแล้วเพราะตนคิดเองเจ็บเองใช่ไหม แน่นอนว่าไม่มีผู้ใดสามารถเย็บสมานแผลใจได้นอกจากตัวเอง
กลับมาเรื่องคนอื่นมองเราอย่างไร เมื่อมันไม่เป็นอย่างที่เราต้องการ เราก็เข้าไปจัดการเปลี่ยนแปลงมุมมองของเขาเสียก็หมดเรื่อง นึกถึงคำสุนทรภู่ได้ไหม “...แม้นพูดชั่ว ตัวตาย ทำลายมิตร จะถูกผิด ในมนุษย์ เพราะพูดจา” เป็นนักสื่อสารชั้นยอดหรือเปล่า ทุกสิ่งทุกอย่างก็แค่สื่อสาร
นี่คือสิ่งที่เราต้องคอบควบคุม คอยจัดการ เพราะเราไม่ใช่เหยื่อ ไม่คนที่ยอมรับชะตากรรม
ละซึ่งอารมณ์ความรู้สึกชั่วคราว ถือเสียว่าเป็นงานอย่างหนึ่ง เป็นหน้าที่อย่างหนึ่งที่ต้องทำ เสแสร้งแกล้งทำไปเถอะ เมื่อสำเร็จแล้วก็จะไดแปลกใจว่า เอ๊ะ! เป็นไปได้อย่างไร ท้ายสุดก็จะได้ใจ ทำต่อไปกลายเป็นมืออาชีพ เป็นผู้ใหญ่ มิใช่ทารกใหญ่
การเสแสร้งแกล้งทำนั้น เป็นพฤติกรรมมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง เมื่อเราแกล้งทำเป็นมีความสุข เราก็จะมีความสุขตามมาโดยไม่รู้ตัว เพราะพฤติกรรมมีผลเหนี่ยวนำชีวเคมีในร่างกายให้เป็นไป ให้สอดคล้องกับพฤติกรรม เพียงแต่ว่า... จะรู้ตัวหรือไม่ รู้ตัวเมื่อไร รู้ตัวไวได้เท่าไรยิ่งดี เมื่อฝึกๆ ไป ความรู้ตัวรู้ใจก็เป็นไปโดยอัตโนมัติ ไม่เชื่อลองทำดู!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น