หน้าเว็บ

31 มกราคม 2554

ประเมินคนต่ำทรามเกินไปหรือไม่?

หลายครั้งที่เราอาจตัดสินหรือประเมินผู้อื่นในทางที่ต่ำเกินไป นำมาซึ่งความเจ็บช้ำ ปวดร้าว และความถดถอยด้านความนับถือซึ่งกันและกัน
อาจเป็นงานที่ต้องทุ่มเท ไม่เสร็จไม่ได้ ต้องทำให้เสร็จ แล้วเราก็เกณฑ์พวกพ้อง ลูกน้อง หรือใครก็แล้วแต่มาทำกับแบบกัดไม่ปล่อย ไม่เสร็จไม่เลิก ซึ่งไม่ว่าจะเป็นภารกิจใด เช่น การไปปฏิบัติธรรมแบบเข้มข้น การออกค่ายแบบหนักหน่วง หรืองานอาสาใดๆ ก็ตาม แต่ว่าเพื่อนร่วมทีมของเราหรือลูกน้องบางคนของเราได้มาขอออกจากโครงการกลาง ครัน ตรงนี้แหละประเด็น!
สิ่งแรกที่เราทำคืออะไร?

30 มกราคม 2554

ปัญหาของใครกันแน่?

สิ่งที่ได้จากการระดมระสมองในหัวข้อ “ยังมีปัญหาอะไรอยู่บ้างในการทำงานทุกวันนี้” เมื่อเปิดเสรีทางความคิดอย่างเต็มที่กับทุกคน กับทุกปัญหาสารพัน
หัวข้อปัญหาที่พบประจำคือ...

27 มกราคม 2554

คนอื่นจะมองเราอย่างไรก็ช่าง แต่... มันเป็นอย่างที่เราต้องการหรือยัง?

ความทุกข์จากการวิตกกังวลว่าคนอื่นรู้สึกกับเราอย่างไรนั้น อาจมีผลทำให้ผลงานเราตกต่ำ หมดความภาคภูมิใจในตนเอง เครียด กดดันจนทำลายสุขภาพ
มองในมุมที่ท้าทาย ที่เขามองเราอย่างไรนั้น เป็นไปตามที่เราต้องการหรือยัง ถ้ายัง เราจะยอมให้เป็นอย่างนั้นต่อไปหรือ เรายอมรับชะตากรรมนั้นหรือ

24 มกราคม 2554

ให้ปัญญาประชาชนหรือเปล่า?

วันนี้จะเล่นเรื่องล่อแหลมกับเสียงวิพากษ์ เห็นด้วยหรือไม่ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร จะถูกหรือผิดไม่สำคัญ เพียงอยากแสดงความคิดเห็น.. นะจ๊ะ
สืบเนื่องจากการดูรายการทีวี (มีเวลาว่างด้วยนะครับ) เกี่ยวกับการแข่งขันทางดนตรีลูกทุ่ง แล้วก็มีการประกาศผลแพ้ชนะระหว่าง 2 ทีมที่เข้าแข่งขัน ทีมหนึ่งชนะ อีกทีมแพ้

23 มกราคม 2554

อหังการ์

เพราะหวัง จึงผิดหวัง ใยต้องผิดหวังกับผู้คน
อาจเนื่องเพราะต้องการความจริงใจ ความซื่อสัตย์ ความภักดี ที่เขาควรจะตอบสนองกลับมาจากความดีที่เราทำให้ นั่นก็แปลว่าที่เราทำดีต่อเขา ไม่ได้ทำเพื่อความดี แต่เพื่อต้องการผลตอบแทนใช่หรือไม่ นั่นทำให้กังขาว่าเราเป็นคนดีจริงหรือไม่

21 มกราคม 2554

ความรู้สึกแบบ “ถูกปัสสาวะรดที่หัวใจ”

คุณคงเคยถูกหยามศักดิ์ศรี และเมื่อคุณปกป้องศักดิ์ศรีของคุณด้วยการเตือนให้รู้ว่าคุณกำลังถูกหยาม ศักดิ์ศรี สิ่งที่คุณได้รับแทนที่จะเป็นการขอโทษ กลับกลายเป็นการกล่าวโทษคุณซ้ำมาอีกว่าคุณคิดไปเอง คิดลบไปเอง เขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซะหน่อย พร้อมกับสายตาเหยียดหยามเอาเรื่อง มันช่างเหมือนกับว่าเขาอัดคุณให้ล้มกลิ้งลงไปก่อน แล้วยังยืนคร่อมปัสสาวะรดคุณที่หัวใจขณะที่คุณที่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นมา (“ปัสสาวะรดที่หัวใจ” นี่ จำไม่ได้ว่านักเขียนท่านใดเคยใช้สำนวนนี้)

20 มกราคม 2554

ปัญหาที่รุมเร้า

เคยมีลูกน้องคนหนึ่งช่างบ่นเหลือเกิน บ่นถึงปัญหาต่างๆ นานามากมายตลอดเวลาที่มีโอกาสได้เจอกัน ไม่ต้องถามเขาหรอก เขาพร้อมที่จะเล่าให้ฟังเสมอ โดยไม่ตระหนักรู้เลยว่าเรานั้นไม่ช้อบไม่ชอบ
เมื่อเขาเล่าถึงปัญหา เราก็พยายามให้ค้นหาสาเหตุเพื่อพิจารณาหาแก้ปัญหาหาทางออก เมื่อเจอทางออกมันก็มีปัญหาตามมาตลอด

18 มกราคม 2554

จอมปลอมหรือจริงใจ? (ตอน 2)

เรื่องต่อไปนี้ จอมปลอมหรือจริงใจ?
ระหว่างแนะนำเรื่องการบริหารเจ้านาย เนื่องจากเจ้านายเป็นคนประเภทที่ชอบตำหนิ ต่อว่า ด่า แบบไม่ฟังเหตุผล ระบายอารมณ์ของตนออกมาอย่างเต็มพิกัด ทำให้เราต้องเจ็บช้ำน้ำใจกับอารมณ์วัยทองของนายคนนั้น วิธีการจัดการกับนายแบบนี้ก็คือให้จ้องหาโอกาสตอนที่นายของเราคนนี้ถูกอัด บ้าง ไม่ต้องคิดว่าจะมีโอกาสแบบนี้ไหม ไม่ต้องรอตลอดชาติหรอก ไม่ต้องครับ เพราะนายเราต้องโดนแน่ๆ เช่น อาจจะจากนายของนายเรา จากลูกค้า จากเจ้าหน้าที่รัฐ ฯลฯ นั่นแหละครับ โอกาสงามมาก เราจะเห็นนายเราช่างใจเย็นเหลือเกิน ยอมเขา อดทนอดกลั้นให้กับเขาเหล่านี้ได้ดีมาก

จอมปลอมหรือจริงใจ?

จากการบรรยายเรื่องการใช้จิตวิทยาเพื่อการบริหาร กำลังพูดถึงการชมเชยผู้อื่นอย่างจริงใจ ก็มีเสียงเล็กๆ เบาๆ ขึ้นมาว่า ประจบสอพลอหลอกลวงหรือเปล่า ทำให้ได้สะดุดคิดทันทีว่า “จริงใจ” กับ “จอมปลอม” นั้นห่างกันเพียงเส้นใยบางๆ เส้นเดียว เปลาะบางมากเลยหากไม่พูดให้เข้าใจอย่างชัดเจน
จริงๆ แล้วการใช้จิตวิทยานั้นมันก็เป็นดาบสองคม เพียงขาดซึ่งความจริงใจต้องการหลอกใช้ หรือเพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตนแล้วถือว่าอันตรายมาก ถูกจับได้เมื่อไรก็จะไม่มีคนเชื่อถืออีกเลย แต่ที่ว่าจริงใจนั้นมันเป็นอย่างไรกัน

16 มกราคม 2554

ต้องตามอาวุโสหรือ?

เมื่อวาน (5 ส.ค. 2010) ได้ดูข่าวการคัดค้านการแต่งตั้งนายตำรวจผู้หนึ่ง ตอนท้ายข่าวได้กล่าวว่าหากแต่งตั้งบุคคลดังกล่าวแล้วจะเป็นการข้ามหัวนาย ตำรวจที่อาวุโสกว่าถึง 7 นาย เกิดสะกิดใจเรื่องการแต่งตั้งพนักงานขึ้นมาจี๊ดเลยครับ
ทางราชการจะว่าอย่างไรก็เป็นเรื่องของราชการ แต่ถ้าเป็นเอกชนแล้วยังคำนึงถึงแต่อาวุโสแล้วก็ เห็นท่าว่าองค์กรนั้นกำลังก้าวสู่ภาวะล่มสลายแน่นอน แต่ว่าก็มีองค์กรเอกชนมากมายที่ทำตัวเช่นเดียวกับราชการ คือคิดแต่ความอาวุโสเป็นสำคัญแล้วแต่งตั้งพนักงานเข้าดำรงตำแหน่งตามลำดับ อาวุโส ลืมไปหรือเปล่าว่าความสามารถต้องมาก่อน เพื่อนำพาองค์กรสู่ความสำเร็จ

เมื่อลูกน้องตีจาก

เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งได้ลาออกจากบริษัทเดิม ไปอยู่บริษัทใหม่ที่ให้เงินเดือนมากกว่าเกือบเท่าตัว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไรตอนลาจาก เหตุเพราะว่ามีหัวหน้าบางคนได้ต่อว่าต่อขานเขาว่าไม่สำนึกในบุญคุณบริษัท ดูซิบริษัทส่งเสียให้ไปเล่าเรียนไปฝึกอบรมเสียเงินเสียเวลาก็มากกมาย เห็นแก่ได้เพียงเงินเดือนสูงกว่าก็ไปแล้ว ใช้ไม่ได้เอาเสียเลย

โอ้ว่าการลาจาก ทำไมไม่ลาจากด้วยไมตรี!!

พวกธรรมเนียมปฏิบัติ

แล้วมันไม่ดีตรงไหนที่จะเป็นพวกธรรมเนียมปฏิบัติ?
โดยปรกติแล้วการทำงานทุกกระบวนการมันต้องเป็น PDCA เมื่อได้คิดได้ทดลองว่าควรทำแบบนั้นแบบนี้ ลองทำแล้วแก้ไขปรับปรุงแล้ว ก็กำหนดเป็นระเบียบปฏิบัติหรือวิธีปฏิบัติงาน เพื่อให้ผู้เกี่ยวข้องยึดถือปฏิบัติ แต่... มันก็ต้องคิดต่อไปว่าจะทำให้ดีกว่าเดิมได้อย่างไรขึ้นมาอีก
Taiichi Ohno อดีต EPV ของ Toyota กล่าวว่า “คงมีปัญหาแน่ๆ ถ้าคนงานไม่ยอมสังเกตสิ่งรอบตัวทุกวันเพื่อหาสิ่งที่มันจำเจน่าเบื่อ แล้วทำการปรับปรุงวิธีการปฏิบัติงานเสียใหม่ แม้แต่คู่มือปฏิบัติงานของเดือนที่แล้วก็ควรจะถือว่า ล้าสมัยแล้ว

คิดลบก็มีข้อดีนะ !!

หากต้องการความสำเร็จในชีวิต จะต้องขุดรากถอนโคนวัชพืชแห่งความคิดแง่ลบให้สิ้นซาก แล้วหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความสำเร็จ หรือความคิดบวกลงไปแทนที่ (จุดไฟปัญญาให้โชติช่วง - จังซีเหา)
ต้องกำจัดความคิดลบออกไปหมดเลยเหรอ!! ความคิดลบทที่ว่านึ้คืออะไร?

07 มกราคม 2554

บริหารแบบไร้อำนาจ

“ถ้า คุณใช้อำนาจตามตำแหน่งหน้าที่แต่ขาดการใช้คุณธรรม นั่นเท่ากับคุณได้สร้างความอ่อนแอให้กับทั้งตนเอง ผู้อื่น และในความสัมพันธ์ขึ้นแล้ว คุณได้สร้างความพึ่งพิงกันในทางที่ผิดขึ้นแล้ว”  (The 8th Habit: Stephen R. Covey)