เราต่างก็เคยเจอลูกน้องประเภทบอกให้ไปซ้าย มันดันไปทางขวา พอบอกให้ไปขวามันก็ไปซ้าย นับเป็นความปวดเศียรเวียนเกล้าเหลือรับประทาน บางครั้งก็เล่นเอาฟิวส์ขาดเสียผู้เสียคนเสียสุนัขไปเลย (เราเสีย)
แต่ว่า... ถามจริงๆ เถอะ! แล้วตัวเราเองเคยเป็นแบบลูกน้องที่ว่านั่นไหม?
ตอนที่เราเป็น เรามีเหตุผลสนับสนุนตัวเองใช่ไหม เพราะนายไม่เคลียร์ ไม่มีเหตุผล ฟิกส์ไอเดีย ธรรมเนียมปฏิบัติ ล้าหลัง ไม่ฟังความคิดเห็น ฯลฯ มันต้องเล่นกันบ้างนะนาย
พอนายเคลียร์ให้ปั๊บ โอ๊ะโอ๋! แล้วก็ไม่บอกเสียตั้งแต่แรก หากรู้ว่าเป็นอย่างนี้ก็ไม่รวนกวนประสาทหรอก ใครจะไปรู้ล่ะครับว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ ก็ไม่บอกนี่ ไม่ใช่พระอรหันต์นะจะได้ตรัสรู้เอง... ฯลฯ เป็นซะอย่างนั้น
เรามาพูดในมุมมองของลูกน้องก่อน พวกที่กล้าเกเรกวนประสาทนั้น มักเป็นพวกผู้กล้า เชื่อมั่นในตนเอง หรือไม่ก็บ้าบิ่นหมูไม่กลัวน้ำร้อน หยิ่งทะนงในตนเอง ต้องการเหตุผล เมื่อไม่ทราบก็ต้องใช้ความคิดของตนเข้าไตร่ตรองตามสติปัญญาและข้อมูลที่มี อยู่ และก็ผิดพลาดเอาง่ายๆ เพราะข้อมูลที่มีนั้นมันไม่พอ แล้วก็ยังไม่รู้ด้วยว่ามันไม่พอ ตัวอย่างง่ายๆ นะ นายบางคนค่อนข้างจะเข้มงวดในการจัดทำเอกสาร ถึงขนาดกำหนดให้ใช้ฟอนต์อังสนา โดยไม่มีการอธิบายเหตุผลว่าทำไมต้องใช้อังสนา ดังนั้นลูกน้องหัวแข็งรายนี้ก็อ้างเหตุผลต่างๆ ของเขาที่จะใช้ฟอนต์คลอเดีย แล้วก็ใช้คลอเดียมาตลอด ถือว่าส่งงานเป็นไฟล์อิเล็คทรอนิคส์ให้อยู่แล้ว ไม่ถูกใจก็เปลี่ยนเอาเอง
ในส่วนของนายเอง ก็รู้สึกไม่ถูกใจไม่ถูกชะตาเจ้าลูกน้องหัวแข็งรายนี้เอาเสียเลย หนอยแน่ะ! บอกให้ใช้อังสนาดันใช้คลอเดีย มันกล้าบังอาจมาก สั่งไม่เป็นสั่ง อย่างนี้มันจะเจริญได้ไง ดื้อด้านหัวแข็งให้ได้ทุกเรื่องสิเอ้า อยากฆ่ามัน... แต่ว่า โดยรวมแล้วมันก็ทำงานได้ดีมากกว่าคนอื่นๆ รับผิดชอบสูง เอาจริงเอาจัง รักษามาตรฐานของงานได้ดีมาตลอดไม่ต้องคอยระวังเหมือนคนอื่นๆ ถ้ามันรับปากแล้วสบายใจหายห่วงได้ แต่เรื่องความดื้อด้านของมันก็เหลือระอา เอ... จะว่ามันดื้อก็ไม่ใช่ ถ้ามันเข้าใจอะไรดีแล้ว มันก็ทำตามที่ถูกที่ควรเสมอ ไม่มีโอนเอนไปตามกระแสสังคม หรือตามคารมของพวกต่อต้านหรือพวกชอบยุทั้งหลาย นับว่าเป็นตัวของตัวเองอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
เอาละ.. หากเราเชื่อมั่นว่าทุกคนเป็นคนดี ทุกคนต้องการสร้างผลงาน ต้องการประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว เราก็จะยอมรับว่าเราเองนั้นแลที่เป็นปัญหา ที่ไม่อดทนอดกลั้นอธิบายรายละเอียดเหตุผลที่เป็นวิทยาศาสตร์ หรือวิชาการให้พวกเขาเข้าใจ โดยส่วนใหญ่ของคนทั่วไปอาจไม่มีปัญหา หัวหน้าหรือนายสั่งอะไรก็ทำตามสั่ง ไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่มีปัญหา ไม่มีอะไรๆ หัวหน้าส่วนใหญ่ก็ชอบ แต่ทำนองเดียวกันก็มักบ่นในวาระที่แตกต่างกันว่าลูกน้องเหล่านี้ช่างไม่มี ความคิดเอาเสียเลย เหมือนหุ่นยนต์ ไม่สร้างสรรค์ ไม่มีไอเดียใหม่ๆเอาเสียเลย ทำเฉพาะที่สั่งเท่านั้น
นี่เข้าทำนองว่าไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ไม่มีอะไรเป็นไปอย่างใจได้ทั้งหมด ทุกอย่างเมื่อมีจุดดีก็มีจุดด้อย หลายคนต่างเรียกร้องให้บางสิ่งบางอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ขณะเดียวกันนั้นตนเองก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ (และถ้าใครเป็นคนสมบูรณ์แบบ ก็จะกลายเป็นคนน่าเบื่อที่สุดในโลกเช่นกัน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น