มีเสียงเจื้อยแจ้วมาว่า หลานคนลาออกเพราะ ISO
ซวยแล้ว!!! เวรแล้ว!!!
คำพูดนี้กระตุกต่อมสงสัยได้ดีมาก จนต้องถามกลับไปว่าจริงหรือ
คนจะลาออกไม่น่าจะใช่ ISO แต่อาจเป็นวิธีการทำ ISO หรือเปล่า เพราะว่า ISO มันก็อยู่ของมันดีๆ นี่นา
ผองเพื่อนเอย! จะกังวลไปใย คนเรามาทำงานเพื่ออะไร เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
รับผิดชอบครอบครัว เพื่อความสำเร็จในชีวิตมิใช่หรือ
แล้วจะเลือกงานที่มันถูกอกถูกใจไปเสียทุกอย่างนั้น มันมีที่ไหน
ต่างก็มีปัญหากันทังนั้น เพียงแต่ว่าคนเราจะจัดการกับปัญหาเหล่านั้นอย่างไร
จะเพียงยอมรับชะตากรรม บอกว่าไม่สามารถจัดการอะไรได้ ไม่พอใจก็ลาออก
ไปอยู่ที่ใหม่แน่ใจหรือว่าจะไม่มีปัญหาให้ลาออกอีก
มาลองพิจารณากันหน่อยดีไหม อย่าว่าแต่ทำ ISO เลย
แม้งานทั่วๆ ไปก็เหมือนกัน ปกติคนเราจะมีความสุขก็ต่อเมื่อรู้สึกว่าควบคุมมันได้ใช่ไหม
เมื่อเกิดเหตุการณ์ต่างๆ เกื้อหนุนให้รู้สึกว่าควบคุมไม่ได้ ทำไปคิดว่าดีแล้ว
ก็ต้องกลับมาทำใหม่ ทำใหม่แล้วก็แก้ไขกลับไปกลับมา ทำแล้วทำเล่าไม่ไปไหนซะที
ทำแต่อันนี้อยู่เรื่อยไป เบื่ออออออ!
เมื่อเบื่อหน่ายก็ทดท้อห่อเหี่ยว หมดเรี่ยวหมดแรรง หมดกำลังใจ เปราะบางเหลือเกิน
ไม่สามารถควบคุมอะไรต่อมิอะไรให้มันเป็นไปตามหวังได้เลย
สังเกตให้ดีนะครับว่า ที่ทำให้เบื่อหน่ายนั้น อารมณ์ความรู้สึกล้วนๆ
ไม่เบื่อได้ไหม?
เพราะเราเอาจิตเอาใจไปผูกติดอยู่กับมันมากเกินไปหรือเปล่า
ยึดมั่นถือมั่นกับมันมากเกินไปหรือเปล่า เมื่อไม่เป็นดั่งใจก็เบื่อหน่าย รู้ใจตัวเองบ้างไหมว่าไปปรุงแต่งอะไรต่อมิอะไรจนอะไรกลายเป็นอะไรๆ
ที่ไม่ปรารถนาซะงั้น
ใจน่ะสำคัญนะโยม เพียงแค่รู้ว่างานยังไม่ผ่านนะ
ยังต้องทำใหม่นะ ยังต้องใช้เวลาอีกนะ งานค้างยังคงต้องค้างต่อไปนะ
เอางานนี้ให้ผ่านก่อนนะ แก้ใหม่อีกครั้งนะ นะ นะ นะ ไปเรื่อยๆ ไม่เอาอารมณ์เข้าไปใส่ด้วย
มันจะดีกว่าไหม งานก็คืองาน บริษัทจ้างเรามาทำงาน แม้ต้องทำงานซ้ำๆ ซากๆ
บริษัทก็ยังจ่ายตังค์ให้ไม่ใช่หรือ จะคิดอะไรมากกมาย มีหน้าที่ทำก็ทำไป
ไม่เกิดอารมณ์เบื่อหน่าย เพราะอารมณ์เบื่อหน่ายนี้จะทำลายสุขภาพ และผลงาน
พูดง่ายๆ แบบนี้แหล่ะ แต่ทำจริงมันไม่ง่ายหรอก
เพราะเรามักเผอมักไหลไปกับอารมณ์ความรู้สึกอยู่ตลอดเวลา
บางคนไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตนเองนั้นไหลไปตลอดชีวิต ไม่เคยเพ่งพิจารณาสติตนเองเลย
แม้งานหนึ่งจะต้องทำถึง
18 ครั้งจึงผ่าน ก็จะเป็นไร เรามาทำลายสถิติกันไหม งานนี้ 18 ครั้งผ่าน งานหน้า 17
ครั้ง ก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วนะ นี่เข้าหลักการไคเซ็นเลยนะครับ ทำ 10
ให้เหลือ 9 ทำ 9 ให้เหลือ 8 ไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิต มีเรื่องให้ทำอย่างนี้มากมาย
ทำได้ 1 เรื่องก็ประสบความสำเร็จ 1 เรื่อง ประสบความสำเร็จ 1
เรื่องก็ภาคภูมิใจในความสำเร็จ 1 เรื่อง ก็จะมีแต่ความสุขความมันส์ในการทำงานไปทีละเรื่องๆ
ไม่ใช่หรือ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น