ลูกน้องประเภท "ม้าพยศ"

ม้าดีย่อมมีพยศ แต่หากปราบได้จะกลายเป็นมาดีเป็นม้าศึกม้าพลังให้กับเรา เพียงแต่ว่า... เราสามารถปราบม้าพยศได้หรือไม่ ปกติการจัดการกับม้าพยศมี 2 แนวทาง หนึ่งคือค่อยๆโอ้โลมปฎิโลมทำความคุ้นเคยจนเข้าอกเข้าใจกัน เมื่อขี่หลังได้ก็เป็นอันเรียบร้อย แต่แนวทางที่ 2 คือยิงทิ้ง
เรา ไม่จำเป็นต้องเคยเป็นม้าพยศมาก่อนจึงจะปราบม้าพยศได้

ความจริงแล้วไม่มีอะไรมากไปกว่าการยอมรับซึ่งความแตกต่างทางความคิด และพื้นฐานแห่งความรักความเมตตา ยกย่องในความเป็นมนุษย์ที่เท่าเทียมกัน พื้นฐานแค่นั้นเอง เมื่อพื้นฐานแน่นพอที่จะปฏิบัติต่อทุกผู้คนด้วยความเป็นมนุษย์ที่เท่าเทียม กัน การให้เกียรติกัน ยอมรับความคิดเห็นที่แตกต่าง เลิกใช้วิธีบังคับเพราะไม่ได้ถือตนว่าเหนือกว่า ก็ง่ายที่ได้หัวใจเขามาครอบครอง เพราะสัจธรรมมีอยู่ว่าหากใครผู้ใดยกย่องเรา ให้เกียรติเรา เราต้องเก็บไว้ในใจเพื่อให้ยกย่องเราต่อไป หากข่มขู่บังคับเรา เราย่อมต้องหลีกหนี (ยกเว้นว่าเราชอบซาดิสม์)
เมื่อเราเชื่อว่าทุกคนเป็นคนดี (บางคนความดีอาจอยู่ลึกไปหน่อย) ต่างต้องการประสบความสำเร็จในชีวิตทุกผู้คน ทุกคนต้องการทำงานให้ได้ผลดีเป็นที่ยอมรับ แต่ที่ทำอยู่มันยังไม่ดีก็เพราะอาจมีเกาะแก่งบางอย่างขวางใจอยู่มั้ง โดยเฉพาะพวกม้าพยศ หากเราทลายเกาะแก่งในจิตใจเขาได้ พลังของเขาก็จะไหลหลั่งท่วมท้นออกมาเองแหละ เหมือนๆกับการบริหารคนเก่งนั่นเอง
แต่บางคนกลับไม่ชอบลูกน้องเก่งๆ เพราะปกครองยาก ทั้งชีวิตก็เสาะหาแต่ม้าเชื่องๆ เจอม้าพยศก็รับไม่ได้ กลายเป็นความผิดของม้าพยศไปซะงั้น การจัดการกับม้าพยศสำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องยุ่งยากน่าเบื่อ มิสู้ยิงทิ้งจะดีกว่า ไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องท้าทาย และเป็นความสุขล้นเหลือที่ได้ช่วยผู้คนให้เดินถูกทางจนประสบความสำเร็จใน ชีวิต
แต่ว่าวิธีการปราบม้าพยศนั้นเป็นเช่นไร เห็นต้องคอยเวลาสาธยายในโอกาสต่อไป