การอบรมบ่มสอนบุคลากร

วันนี้ก็ยังมีเรื่องเก่าๆ เกี่ยวกับการสอน การอบรมลูกน้อง การเป็นครู ซึ่งได้จากหนังสือ “กลยุทธ์พิสดาลในการบ่มเพาะคนแบบญี่ปุ่น” ฉบับพิม์ครั้งแรก สิงหาคม 2534 (เกิดทันไหม) อ่านๆ ไปก็ไม่ใช่ว่าจะเห็นด้วยทั้งหมด แต่มีส่วนที่น่าสนใจและเห็นด้วยในข้อความต่อไปนี้

คุณค่าของคำวิพากษ์วิจารณ์

ประทับใจกับเรื่อง “รับฟังคำวิพากษ์วิจารณ์” จาก “ถุงมือกำมะหยี่ กำปั้นเหล็ก” เขียนโดยโคโนสุเกะ มัตสุชิตะ แปลและเรียบเรียงโดยอำนวยชัย ปฏิพัทธ์เผ่าพงศ์ ฉบับพิมพ์ครั้งแรกเมื่อพฤศจิกายน 2536 ดังนี้
วันหนึ่ง มีคนมาเขียนป้ายขนาดใหญ่ที่หน้าปราสาทของโฮริ ฮิเดมาสะ เพื่อชี้ให้ทุกคนเห็นความบกพร่องของรัฐบาลเป็นข้อๆ ข้าหลวงในปราสาทประชุมกัน เพื่อหาทางจัดการกับการล่วงละเมิดเช่นนี้ ในที่สุดก็ตกลงกันนำป้ายไปให้ฮิเดมาสะดู พร้อมเสนอว่า “เราต้องจับตัวและประหารผู้ที่เขียนถ้อยคำเหล่านี้โดยไม่ชักช้า”

ไม่อยากเป็น internal auditor!!

ใครอยากลาออกจากตำแหน่งผู้ตรวจติดตามภายในยกมือขึ้น!!
จากคำถามนี้ จะเกิดเหตุการณ์ใด
ก. ไม่มีใครยกมือเลย ข. มียกบ้างไม่ยกบ้าง ค. ยกมือกันมากมาย

ความจำเป็นของการบริหารแบบมีส่วนร่วม

ในยุคของคนทำงานโดยอาศัยความรู้ งานแต่ละอย่างไม่ได้ใช้เพียงความรู้ความสามารถในด้านเดียว แต่ต้องอาศัยความรู้ประสบการณ์จากหลายๆ ด้านประกอบกัน และขณะเดียวกันคนที่รู้ลักษณะปัญหา สาเหตุปัญหา และจะแก้ปัญหาได้ดีที่สุดคือคนที่อยู่กับปัญหานั้น
แต่เขาจะใช้ศักยภาพของเขาหรือไม่ ก็อยู่ที่บรรยากาศ