พฤติกรรมที่ขัดแย้งกับคนอื่น ไม่ว่าจะมีรูปแบบหรือมูลเหตุอะไรก็ตาม ล้วนเกิดจากพลังความรู้สึกว่าคนอื่นผิด
ความสุข เกิดจากการชื่นชมความดีงานของคนอื่น เกิดจากการอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างสมานฉันท์ต่างหาก
(เจรัลด์ จี. แจมโปลสกี้ นักจิตวิทยาชาวอเมริกัน)
มันเป็นธรรมชาติของคนโดยส่วนมากไม่ใช่หรือที่จะหลงตัวเอง เทอดทูนตัวเอง แต่ทำไมต้องมองคนอื่นต่ำ เลว โง่ แย่กว่าตนเอง หรือเป็นเพราะว่าต้องทำเช่นนั้นเพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจในตนเอง นั่นเป็นการปิดกั้นตนเองไปหรือเปล่า เพราะเมื่อเราคิดว่าเราเก่ง คนอื่นไม่เก่ง เราก็จะไม่ฟังความคิดเห็นเขา ซึ่งนอกจากจะทำให้ตนเองโง่ขึ้นแล้ว ยังทำให้ขาดมิตรที่เก่งๆ คนนั้นไปด้วย เขาผู้นั้นคงไม่ชื่นชมเราผู้ที่มองเขาว่าโง่หรอกนิ
บางคนไม่มีอะไีรดีสักเท่าไร เมื่อไม่ค่อยมีดีก็ไม่สบายใจ เพราะคนเราต้องการเป็นคนเก่งคนดีกันทั้งนั้น เมื่อตอบสนองความต้องการส่วนลึกไม่ได้ แทนที่จะเร่งสร้างสั่งสมความดีความเก่ง กลับพยายามทำให้คนอื่นด้อยกว่าต่ำกว่าเลวกว่า
น่าสงสารไหม!!!
พื้นฐานแห่งความรักความเมตตาไปไหนกันหมาด เพราะรักตัวเองมากไปจนลืมที่จะรักคนอื่นหรือเปล่า?
แน่นอนอยู่แล้วว่าคนดีพร้อมสมบูรณ์แบบนั้นไม่มี (ยกเว้นบางคนที่หลงตัวเอง) และในทางกลับกันก็ไม่มีคนที่เลวพร้อมเช่นกัน แต่เรามองเห็นอะไร ดีหรือเลว?
นึกถึงบทกลอนท่านพุทธทาส "มองแต่แง่ดีเถิด" ที่จับจิตจับใจว่า
เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ
แต่ว่า... ก็ต้องระวังการมองแต่แง่ดีหรือคิดเชิงบวกในด้านเดียว แล้วก็ยอมรับไปเสียหมด ทำใจว่ามันก็เ็ป็นอย่างนี้แหละ
สิ่งที่ควรทำคือปรับปรุงแก้ไขในสิ่งที่ยังไม่ดีไม่ใช่หรือ ไม่ใช่การไปแก้ไขที่จุดอ่อนนะ มันแก้ยาก แต่เสริมสร้างคุณสมบัติบางประการที่จะช่วยลบจุดอ่อนจุดด้อยจะง่ายกว่าไหม ยอมจำนนยอมรับชะตากรรมหรือขี้เกียจเกินไปหรือเปล่า เช่น เห็นลูกน้องทำไม่ดีบางอย่างแล้วก็ทำใจ ไม่แก้ไข นั่งปลงว่ามันเป็นอย่างนั้นเอง แบบนี้ไม่ได้แปลว่าปัญญาน้อยไปหรือเปล่า ความรักความเมตตาน้อยไปหรือเปล่า
ช่วยเขาเถอะท่าน เพื่อว่า เขาจะได้สามารถไปช่วยเหลือคนอื่นได้อีก!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น