ขอโทษที ผมผิดไปแล้ว

ตอนที่เริ่มงานเป็นหัวหน้าหน่วยงานใหม่ๆ ต้องรับผิดชอบต่อลูกน้อง 10 คน คลุกคลีทำงานด้วยกัน จนกระทั่งนายขยายขอบเขตงานให้ดูแลหน่วยงานเพิ่มอีกหน่วยงานหนึ่ง เป็นงานฝาก (ไม่ได้เงินเดือนเพิ่ม) ซึ่งหน่วยงานใหม่นี้มีพนักงานถึง 30 คน
ด้วย ความภาคภูมิใจที่ได้รับความไว้วางใจจากนาย ก็เริ่มคลุกคลีกับหน่วยงานใหม่ โดยไม่ได้ละเลยกับลูกน้องเก่า แต่ลูกน้องเก่าก็ไว้ใจได้แล้ว เข้าทางกันแล้ว ไม่ต้องดูแลมากก็ได้ ลูกน้องเก่าก็ดีสมใจทำให้ไว้วางใจได้ ดังนั้นเวลาส่วนใหญ่จึงอยู่กับหน่วยงานใหม่ เริ่มรู้แล้วว่าในบรรดา 30 คนนี้ มีหัวโจกจอมซ่าอยู่ 2 คน คือเจ้าเอี้ยงที่ร่างกายสูงใหญ่ไว้หนวดน่าเกรงขาม และเจ้าโจก็สูงใหญ่เช่นกัน หนำซ้ำยังไว้หนวดและเคราพร้อมมีข่าวลือว่าเคยฆ่าคนมาแล้ว


พอดีว่างานเก่ามีปัญหาเรื่องน้ำใช้ไม่มีคุณภาพ จำเป็นต้องเร่งสร้างบ่อปรับสภาพน้ำแบบง่ายๆ ด่วน ไม่มีอะไรมาก ก็แค่เอาบ่อเก่ามาใช้ แล้วนำน้ำจากคูข้างโรงงานสูบเข้ามาในบ่อ ใส่สารตกตะกอนและปูนขาวก็ใช้ได้แล้ว เรามีความสามารถสูงในการใช้น้ำที่ไม่มีคุณภาพอยู่แล้ว แต่งานนี้จำเป็นต้องมีคนเฝ้า ไม่ต้องหาใครที่ไหน เอาเจ้าเอี้ยงนี่แหละ
เย็นวันแรกที่แต่งตั้งเจ้าเอี้ยงไปรับงานใหม่ก็ได้เรื่อง ร่างกายผมเองก็เพิ่งพักฟื้นจากการเข้าผ่าตัดไส้ติ่งแตก เดินกระย่องกระแย่งตรวจงานก็แทบจะไม่ไหว พอดีที่เดินไปทางบ่อปรับสภาพน้ำที่เจ้าเอี้ยงดูแลอยู่ เจ้าเอียงแถเข้ามาจับข้อมือทันที พร้อมกับพูดกระฟัดกระเฟียดออกมาปนกับกลิ่นเหล้าหึ่งว่า “พี่ ไปคุยกับผมหน่อย” ว่าแล้วมันก็ลากผมเข้ามุมอับไม่มีใครเห็น มันถามว่า “พี่ย้ายผมมาทำไม ผมทำอะไรผิดถึงต้องมาทำงานคนเดียวแบบนี้”
เอาละซี นี่เราผิดไปแล้วที่สื่อสารทำความเข้าใจไม่ดี ที่เดิมที่เจ้าเอี้ยงทำงานอยู่นั้น มันเป็นจ่าฝูง ใครๆ ก็เกรงกลัวมัน มันมีอำนาจ แล้วนี่มันเหมือนถูกลงโทษที่ต้องมาทำงานน่าเบื่อ ได้แต่นั่งเฝ้าการปรับสภาพน้ำอยู่คนเดียว ไม่ได้พูดไม่ได้จากับใครทั้งวัน
ถึงว่าซิ เมื่อกี้ที่ผ่านที่ทำงานเก่าเจ้าเอี้ยง ลูกน้องเก่ามันอมยิ้มแปลกๆ พร้อมกับถามว่าพี่เอี้ยงสบายดีไหม ระวังตัวไว้บ้างนะพี่
ผมทำได้เพียงสบตาและยิ้มให้เจ้าเอี้ยง พร้อมกับพูดว่า “ขอโทษว่ะ ลืมอธิบาย ความจริงผมจะเอาคนอื่นมาทำงานนี้ก็ได้ แต่ผมไม่ไว้ใจใครว่ะ มันหาคนที่รับผิดชอบเอาจริงเอาจังไม่ได้ เห็นแต่คุณกับเจ้าโจนั่นแหละ แต่เจ้าโจมันพูดยากกว่าคุณ คุณเข้าใจอะไรๆ ได้ง่ายกว่า เลยเลือกคุณ งานนี้มันเพิ่งเริ่มทำก็ต้องหาคนที่รับผิดชอบมากๆ มาดูแล คุณคอยสังเกตอัตราส่วนการปล่อยสารละลาย 2 อย่างนั้นให้ดีนะ แล้วทำเป็นสูตรมาตรฐานไว้ พองานนิ่งแล้ว ไว้ใจได้แล้ว ผมจะให้คนอื่นมาทำ ไอ้คนใหม่จะมาทำนี่ ไม่ต้องเก่งเท่าคุณหรอก แต่คุณต้องทำระบบไว้ให้ผมแล้วก็สอนคนใหม่ที่ผมจะหามาให้ คุณว่าจะใช้เวลาเท่าไรระบบมันถึงจะนิ่ง
“อ้าว!...” เจ้าเอี้ยงอุทาน “...แล้วก็ไม่บอกแต่แรก ผมนึกว่าพี่ลงโทษผม ดีนะที่ผมถามพี่ก่อน” (หมายความว่าไงว่ะ ถ้าไม่ถามก่อนนี่เองจะทำอะไร)
“นี่คุณหรือเปล่า...” ผมสาธยายต่อ “...เมื่อกี้ผมผ่านลูกน้องคุณ พวกเขาถามว่าคุณสบายดีไหม ผมก็บอกพวกเขาว่า ไม่สบายหรอก งานหนักงาน ไม่มีใครที่ผมจะไว้ใจเท่าคุณ พอบอกไปแบบนี้ พวกลูกน้องคุณมันทำหน้าแปลกๆ ผมยังงงอยู่เลยว่าเรื่องอะไร ตอนนี้เข้าใจแล้ว ขอโทษนะที่ไม่บอกรายละเอียดให้รู้แต่แรก”
“ได้ครับพี่ เข้าใจแล้วครับ ไม่มีอะไรครับ เดี๋ยวผมจะรีบเซ็ตระบบให้ อีก 15 วัน พี่เตรียมหาคนมาเรียนงานได้เลย”
“เออ! แล้วทำไมมีกลิ่นเหล้าวะ ยังไม่ 5 โมงเลย” ผมต้องกำราบไว้บ้าง
“ก็มันเซ็งนี่พี่ เอาเฮอะ ต่อไปผมไม่กินในเวลางานแล้ว เดี๋ยวผมจะหลบๆ ไป ไม่ให้ใครรู้ว่าผมกินเหล้า” มันหาทางออกให้ผมด้วย
เกือบไปแล้วไหมเรา แต่ก็เป็นบทเรียนที่ดี ต่อไปนี้เห็นจะต้องขยันพูดจาขึ้นอีกหน่อย ไอ้การที่จะหวังให้คนอื่นมาเข้าใจเราเอาเองเห็นจะไม่ได้เสียแล้ว
งานหน้าเป็นการประชันฝีมือระหว่างเจ้าเอี้ยงกับเจ้าโจครับ ไว้จะเล่าให้ฟัง