เคยไหมที่ปัญหาบางอย่างที่เราฝ่าฟันก้าวข้ามมาได้แล้ว ทำให้เราไม่ยอมกลับไปปฏิบัติดังเช่นเดิม แต่ไม่ว่าจะอธิบายอย่างไรคนอื่นก็ไม่เข้าใจ เพียงเพราะเขายังไม่ได้ก้าวข้ามมา
ไม่ได้หมายความว่าเขาโง่กว่าเรา หรือไม่เก่งเท่าเรา เพียงเขายังไม่มีประสบการณ์เหมือนเราเท่านั้นเอง และเขาก็ไม่ได้พยายามเข้าใจ แต่กลับมองว่าเราผิดปรกติไปแล้ว
เช่นบางคนเคยลำบากยากเข็น ต้องทุ่มเทเวลาและพลังกายทั้งหมดให้กับงาน เพื่อที่จะได้ค่าตอบแทนมาใช้จ่ายค่ากินค่าอยู่ และค่าเรียน ทำให้ชีวิตขาดความบันเทิง ร่างกายทรุดโทรม แต่แล้วเขาก็ได้พบเคล็ดลับของการย้ายความสุขที่ได้จากความบันเทิงเริงรมย์มาเป็นความสุขจากการทำงาน
เขาพบเคล็ดลับในการใช้พลังกายสำรองก็อก 2, 3, 4, ...
พบเคล็ดลับในการใช้ชีวิตแบบไร้ความเครียด ไร้ความวิตกกังวล มีความสงบนิ่งในจิตใจพอที่จะไม่หลงไปตามกระแสทางโลก แต่สามารถอยู่ในโลกได้อย่างดี
ยามทำงานก็ทำอย่างเต็มที่เต็มความสามารถและยึดมั่นในหลักการ แม้ใครไม่เห็น ไม่เข้าใจ ก็ยังคงทำต่อไปเพียงเพราะมันเป็นไปตามหลักการ ยกตัวอย่างที่เรียบง่ายเช่น กินข้าวเสร็จก็ล้างจาน ไม่ต้องมีใครคอยบอกคอยจี้ เขาก็ล้างจาย เคลียร์พื้นที่อย่างเรียบร้อยหมดจด
หลายคนมองว่าเขาไร้หัวใจ ไร้น้ำใจ เห็นแก่งานมากเพื่อนฝูง ครอบครัว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเก็บมาคิดให้จิตแกว่ง ยิ่งทำให้คนอื่นย้ำหนักลงไปอีกว่าไร้น้ำใจจริงๆ
เขาก็อยากอธิบาย แต่เมื่อธิบายแล้วไม่มีใครเข้าใจ แต่กลับเรียกร้องให้เขากลับมาปกติดังเดิม
ปกติคืออะไร? ต่างฝ่ายย่อมนิยามแตกต่างกันแน่นอน
อุปสรรคในงานบางอย่างที่ได้แก้ไข ปรับปรุงวิธีการใหม่จนได้ผลงานอย่างดี จนยากที่จะเกิดความผิดพลาดได้ รวมทั้งหลักการคิด หลักการปฏิบัติและหลักการ แต่เมื่อคนอื่นไม่เข้าใจ อธิบายอย่างไรก็ไม่เข้าใจเพราะไม่มีประสบการณ์ตรง แล้วเรียกร้องให้กลับไปทำไปปฏิบัติแบบเดิม ไม่เช่นนั้นก็ออกไปจากทีม ออกไปจากบริษัท หรือออกไปจากครอบครัว
เราจะทำอย่างไร?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น