อนุรักษ์แบบอุปาทาน?

ทุกสิ่งอย่างล้วนเปลี่ยนแปลง และต่างก็กล่าวว่าตนนั้นคือผู้นำแห่งการเปลี่ยนแปลง
แต่ทำไม ไม่ยืดหยุ่นเอาซะเลย
ทำงานแต่ละอย่างก็ต้องอย่างงั้นอย่างงี้เป๊ะๆ แม้แต่แบบตัวอักษรก็ยังบังคับให้ใช้อยู่ฟอนต์เดียว
อนุรักษ์มากเกินไปก็ไม่ยืดหยุ่น ก็คืออุปาทาน ยึดมั่นถือมั่น และมีอัตตา ตัวกูของกูล้นเหลือ

นักรบ, นักเจรจาต่อรอง

เหตุเกิดในที่ทำงานทั่วๆ ไป
เมื่อเกิดความขัดแย้ง เกิดเรื่องไม่ถูกใจ ไม่ชอบใจ ถูกกดดัน ถูกเอาเปรียบ มีกี่เปอร์เซ็นต์ที่ใช้วิธีเคลียร์ให้ราบเป็นหน้ากลอง ให้แพ้ชนะกันไปข้าง
หากชนะก็สะใจ และเหยียดหยามคู่ต่อกร
หากแพ้ ก็เกิดอารมณ์ อาถรรพ์ อาฆาต

อย่าคิดว่าชนะโหวตแล้วจะชนะไปซะหมด

คนเราชอบใช้วิธีโหวตเสียงเพื่อตัดสินเรื่องต่างๆ ให้ผู้คนทั้งหมดยอมทำตาม
ดังนั้นจึงต้องล็อบบี้ ต้องหว่าล้อมเสียงต่างๆ กันก่อนที่จะลงคะแนนโหวต
แต่เราก็ต้องยอมรับไม่ใช่หรือว่า เราเองที่แพ้โหวตนั้น ไม่ได้เต็มใจที่จะปฏิบัติตามมตินั้น หรือหากต้องปฏิบัติตาม ก็ปฏิบัติตามแบบไม่เต็มใจ อึดอัดขัดข้องใจที่ต้องปฏิบัติ
และจะสะใจมากเลย เมื่อผลการปฏิบัตินั้นมันล้มเหลว