หน้าเว็บ

14 สิงหาคม 2555

การทำงานคือการปฏิบัติธรรม?




ก่อนอื่น เรามาถามใจตัวเองกันดีกว่าว่าเพื่อนร่วมงานแบบไหนที่เราไม่อย่างจะสังสรรค์เสวนาด้วย!!!
1.   เจ้าอารมณ์ ไม่ถูกใจเมื่อไรได้แสดงอาการออกมาทันที (อาจลืมกินยา)
2.   เห็นเราต่ำกว่า ไม่ให้เกียรติเราเลย (โถ! ให้เกียรติเราซะหน่อย แล้วจะเอาอะไรก็บอกมา จะประเคนให้เลย)
3.   แสดงออกว่าเราโง่ ไม่รู้เรื่องอะไรซะเลย (แม้เราจะโง่ แต่เราก็อยากจะสงวนสิทธิ์ไว้นะ ไม่ให้ใครมาย่ำยี ใช่มะ)
4.   ไม่ยอมฟังคำอธิบาย เรื่องที่จะถามก่อนเป็นไม่มี พอเราจะอธิบายก็เริ่มเป็นไปตามข้อ 1
5.   ไม่ยอมรับเหตุผล พอเราฝืนอธิบายไปแล้ว ก็ออกเรื่องอื่นเพื่อจะเหยียบเราให้จมดิน
6.   ดุเรา ต่อว่าเรา เป็นไปตามข้อ 2
7.   ทำให้เราเสียหน้า เป็นไปตามข้อ 2-6
8.   จู้จี้จุกจิกในเรื่องเล็กน้อย เหมือนจะพาลให้เราได้ข้อ 7
9.   ติว่าของเราไม่ดี แล้วที่เขาบอกมามันก็เหมือนๆ ของเรานั่นแหละ
10. ให้เราทำนั่นทำนี้ ในแบบนั้นแบบนี้ ทั้งๆ ที่เราก็ทำให้แล้วแต่คนละรูปแบบ (ไม่ยืดหยุ่นเอาซะเลย)
11. Fixed Idea รูปแบบไม่เหมือนที่เขาคิดไว้เป็นไม่ได้ ทั้งๆ ที่เราก็เริ่มจากรูปแบบแบบที่เขาว่านั่นแหละ แต่ปัจจุบันเราพัฒนาขึ้นมาอีกหลายขั้น เพื่อแสดงให้เห็นถึงความอิสระทางความคิด และเคารพในความเป็นคน
12. มีอะไรไม่พูดกับเราตรงๆ ต้องพูดผ่านล่ามหรือร่างทรง แล้วเผอิญว่าเจ้าล่ามหรือร่างทรง มันไม่รู้จริง ก็เลยยิ่งบิดเบี้ยวไปใหญ่
13. เจตนาซ่อนเร้น ที่ว่ามาทั้งหมด ก็เพื่อผลประโยชน์ของตนที่แอบแฝงอยู่
14. ต่อหน้าเราก็อย่างหนึ่ง ต่อหน้าคนอื่นอีกอย่างหนึ่ง สุดท้ายก็เราเต็มๆ อีกแหละที่กลายเป็นงั่ง
15. ฯลฯ
จะว่าไปก็มากมาย ผมตันแล้วครับ มันมีอีกเยอะ ใครนึกได้ช่วยเขียนมาด้วยนะครับ เขียนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้ ก็เขียนใส่กล่องรับฟังความคิดเห็นก็ได้ เราจะได้เอามาเสวนากัน
ไอ้ที่ยกประเด็นมามากมายก่ายกองนี้ ก็เพียงอยากจะสรุปปมว่าเห็นด้วยมั้ย! หรือว่า ยังไงก็ได้ ไม่เป็นไร สีทนได้ฮ่ะ!
เรามักจะไม่ชอบเพื่อนร่วมงานที่มีลักษณะอาการตามรูปแบบที่ว่าไว้ข้างบนนี้ แล้วสิ่งที่เรารับมือกับมันล่ะเป็นอย่างไร ในมุมมองผมนะ ผมว่าไอ้พวกนี้แหละที่ทำให้เราได้ฝึกฝนตนเอง
อันดับแรกคือการฝึกสติ เรารู้ตัวหรือเปล่าว่าเราไม่พอใจ เพราะหากเรามีสติรู้ตัว เราจะตอบโต้ได้อย่างสุภาพและเหมาะสม หากไม่มีสติรู้ตัวก็พัง เอาสิ่งเหล่านี้มาฝึกสติซะเลย ตามคำสอนของท่านพุทธทาสที่ว่า “มารไม่มีบารมีไม่เกิด” 
 
ได้ฝึกบารมีของตนเองอย่างต่อเนื่อง และจะได้เห็นว่าการปฏิบัติงานคือการปฏิบัติธรรมตามท่านสอน
แต่ว่า พี่น้องเอย... ไอ้แบบที่เราไม่ชอบๆ ข้างบนนี้ มีเราหลงเข้าไปอยู่ในข้อไหนบ้างเอ่ย ถึงเวลาแล้วนะครับที่ต้องสำรวจตัวเพื่อพัฒนาตน แล้วเอาหลักการต่างๆ ที่ได้รับจากการอบรม การเรียนรู้ด้วยตนเองมาฝึกปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ให้สมศักดิ์ศรีกับคำเรียกหาว่า “ท่านผู้เจริญ” เพื่อเข้าไปอยู่ในกลุ่มวิญญูชน ปัญญาชน (หรืออะไรก็ตาม)

ไม่มีความคิดเห็น: